گیاه تاتوره را بشناسید
گیاه تاتوره گياهى علفى، يكساله و به ارتفاع 30 تا 80 سانتىمتر و تا حدود يك متر مى رسد.
داراى ساقه منشعب و برگهاى پهن است. از كليه اعضاى گياه در حالت تازه، بوى نافذ، قوى و ناپسند استشمام مى گردد.
گلهاى آن درشت و بوقى شكل است و در فاصله ماههاى خرداد و مرداد ظاهر مى گردد.

شمایل گیاه تاتوره
تاتوره داراى ميوهاى به صورت پوشينه، خاردار و محتوى حدود 400 دانه است.
قسمت مورد استفاده اين گياه، برگ و دانههاى آن است. ازدياد تاتوره بسهولت از طريق دانه، در اوايل بهار صورت مىگيرد.
برگ تاتوره بايد هنگام گل دادن و بتدريج در موقعى كه رشد و نمو آن كامل گرديد از گياه چيده شود.
انجام اين عمل نيز براى 4 مرتبه در سال امكانپذير مى باشد. برگها را در هواى گرم 45 تا 50 درجه خشك مى كنند.
ميوه تاتوره را بايد هنگامى كه در شرف باز شدن است، از گياه چيد.
خشك كردن آن بايد در مجاورت هواى آزاد و با استفاده از گرماى خورشيد صورت گيرد.
تاتوره داراى همان آلكالوييدهاى شابيزك اما به مقدار متفاوت است
اثر آن بر روى دستگاه گوارش غدد عرق، غدد گوارشى و مردمك چشم شبيه شابيزك است.
با مقادير دارويى اثر تحريكى آن بر روى دستگاه اعصاب مركزى بسيار كمتر است
اما اثر تسكينى آن برجاست تمام قسمتهاى گياه سمى است.
گياهىdatura stramonium (u . (از تيره بادنجانيان داراى گونه هاى متعدد است.
داراى بويى قوى و ناپسند است.[1]
مصرف گیاه تاتوره
تاتوره به علت دارا بودن خاصيت سمى بايد تحت نظارت پزشك مصرف شود.
براى تسكين آسم از تنطور آن و نيز از سيگارهاى ضد آسم كه حاوى تاتوره است استفاده مىشود.[2]
مزاج تاتوره:
سفيد و كبود (لاجوردى) سرد و خشك در درجه چهارم و مىگويند معتدل در رطوبت و يبوست است.
تركيبات شيميايى تاتوره :
برگ تاتوره در انواع وحشى گياه داراى 22/ 0 تا 40/ 0% از الكالوئيدهاى مختلف است
ولى در نمونه هاى پرورش يافته، مقدار آن به 70/ 0% نيز مى رسد ولى مقدار نسبى مجموع الكالوئيدها در دانه ها بيشتر از برگ يعنى 40/ 0 تا 50/ 0% مى باشد
الكالوئيدهاى مهم تاتوره عبارت از هيوسيامين، آتروپين و هيوسين است مقدار نسبى دو الكالوئيد اخير نيز خيلى كمتر از هيوسيامين در اعضاى گياه است.
در دانه تاتوره علاوه بر الكالوئيدهاى مذكور معادل 15 تا 30% روغن ثابت،
اسيد داتوريك و دو اسيد ديگر يافت مى گردد. تاتوره از گياهان سمى و خطرناك با اثرى شبيه
[1] – فرهنگ معين، ج 1، ص 994.
[2] – گياهان دارويى، پروفسور هانس فلوك، ص 139.

بلادون ولى قوىتر از آن است از اين جهت مصرف گياه يا فرآوردههاى آن بايد در نهايت احتياط و تحت نظر پزشك متخصص صورت گيرد.
خواص گیاه تاتوره
گیاه تاتوره داراى اثر ضد تشنج، رفع آسم و نقرس و دردهاى عصبى است از نظر كلى نيز بايد گفت كه مصارف درمانى شبيه بلادون دارد با اين تفاوت كه سمىتر از آن است و مصرف اعضاى آن امروزه بسيار كاهش يافته يا به طور كلى مىتوان گفت تقريبا ترك شده است.
تاتوره را سابقا براى رفع سرفههاى عصبى، سياه سرفه و بىاختيارى دفع ادرار، مصرف مىنمودند و به صورت مختلف دم كرده، تنطور، عصاره يا دود كردن برگ خشك گياه شبيه سيگار از آن استفاده به عمل مىآوردند.
براى رفع آسم، برگ خشك تاتوره را مخلوط با برگ توتون نموده به بيمار مىدادند تا مانند سيگار معمولى آن را دود كند.
از تاتوره در رفع سوء هضمهاى مسلولين نيز نتايج مفيد به دست آمده است.
مبتلايان به آسم بايد منحصرا يك يا دو سيگار آن را بكار برند به طورى كه مصرف كلى برگ از 1 تا 5/ 1 گرم در روز تجاوز ننمايد.
پس از دود كردن برگ تاتوره يك حالت تسكين همزمان با نوعى سرگيجه پيدا مىشود.
در دردهاى عصبى با مصرف 02/ 0 تا 05% گرم عصاره نتايج خوب در بيماران به دست آورده اند در دردهاى عصبى سطحى مانند درد ناحيه صورت يا پوست سر با تاثير دادن دارو بر روى پوست نتيجه بهتر به دست مىآيد

مصرف گیاه تاتوره در فلجهايى كه با حالت هيجان همراه است به طور محسوس باعث پيدايش حالت تسكين مىگردد.
در روماتيسم مزمن و روماتيسم مفصلى حاد يا بين مفصلى با مالش دادن يا پماد تاتوره يا خيسانده برگ گياه در روغن و يا ضماد برگ نتايج مفيد به دست مى آيد
با خوراندن، عصاره يا تنطور نيز مىتوان به اين نتيجه در بيمار
رسيد از تاتوره در بيمارى پاركينسون نوعى بيمارى مغزى همراه با لرزش اعضاء نيز استفاده مىشود
در استعمال خارج جوشانده برگ، بخور، حمام موضعى و ضماد برگ تاتوره در علاج زخمهاى سرطانى، سوختگيها، بواسيرهاى دردناك، درد چشم و غيره نتايج مفيد مى دهد.
صور دارويى:
برگ گیاه تاتوره در مصارف داخلى به صور گرد به مقدار 05/ 0 تا 30/ 0 گرم براى اشخاص بالغ مصرف مىشود.
حداكثر مصرف آن در اشخاص بالغ 25/ 0 گرم در يك دفعه و يك گرم در 24 ساعت است.
در بيمارى پاركينسون به صورت حبهاى محتوى 10/ 0 گرم به تعداد 3 تا 6 در روز و به مدت 3 روز متوالى مىتواند مصرف گردد
مشروط به آنكه در هنگام مصرف دارو تحمل بيمار در نظر گرفته شود.
در استعمال خارج سيگارت برگ خشك شده تاتوره به مقدار 1 تا 5/ 1 گرم در روز به حالت معمولى يا مخلوط در توتون براى مبتلايان به آسم بكار مى رود.
محل رويش:
تاتوره در اطراف تهران، كرج، رى، راه تهران به فيروز كوه، نواحى غير مزروع اراك، آذربايجان، اروميه، بلوچستان، گيلان،
امام زاده هاشم، راه بندر انزلى به چوكام، چند كيلومترى نزديك غازيان (رامين زرگرى)،
گرگان: بندرگز، خراسان: بينالود و نزديك بيرجند (شوكتآباد) مى رويد.[1]
[1] – گياهان دارويى، دكتر على زرگرى، ج 2، ص 449.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.